Cybersecurity staat tegenwoordig (bijna) overal op de agenda. De risico’s zijn bekend, aanvallen nemen toe en aanvallers worden steeds slimmer. Securityplannen zijn daarbij broodnodig. Ze bieden structuur, consistentie en een doordachte aanpak.
Maar plannen alleen stoppen geen cyberaanval. Effectieve cybersecurity vraagt om een combinatie van kennis, strategie én actie. Wat gebeurt er als die balans zoek is?
In onze ogen maakt het op orde hebben van die balans het verschil. Klanten mogen daar dagelijks op rekenen.
Hoe zorgt u voor doeltreffend evenwicht?
Actie, strategie & balans
Jasper stormt het schaaktoernooi binnen en schuift zijn stukken zonder nadenken. Drie zetten later ligt hij eruit. Hij had een actie van zijn tegenspeler over het hoofd gezien.
En Eva? Die staart te lang. Ze weegt elke zet, maar verplaatst geen enkel schaakstuk. Tijd voorbij, spel verloren.
En dan is er Thomas: die beweegt snel, maar met een plan. Hij overziet wat er gebeurt, en op het juiste moment slaat hij toe. Precies op de juiste plekken.
Niet alleen bij een schaakpartij, maar ook In de cybersecurity zijn we het meest succesvol met dat laatste. Maar wat gebeurt er in de cybersecurity als we ons te erg focussen op de aanpak van Jasper of Eva?
Laten we eens kijken naar deze twee uitersten:
De val van te veel strategie en te weinig actie
Cybersecurityplannen kunnen er in overvloed zijn. Audits, richtlijnen, dreigingsmodellen, risicoanalyses, en nog veel meer. Strategie is belangrijk. Maar teveel strategie? Dat is een valkuil. Plannen stapelen zich op. Maar wie neemt écht eigenaarschap?
De reden waarom de implementatie niet altijd succesvol is, ligt niet per se in de kwaliteit van de plannen zelf. De psychologie van de mens is van invloed. En wel om deze twee redenen:
1. Een (onterecht) gevoel van voldoening
Een perfect document vol risicoanalyses en protocollen, toegespitst op uw bedrijf. Een plan waar geen gat in te slaan is. Het klopt. Alles staat er. De strategie is uitgedacht.
Het kan zo’n gevoel van voldoening geven dat we als mens geneigd zijn niet meer door te pakken.
Dit fenomeen heet de Intention-Action Gap. Het brein verwart intentie met prestatie. Door een doel uit te spreken, ervaren we onbewust een gevoel van trots. Dit activeert het beloningssysteem, alsof het werk al gedaan is. Gevolg? We verliezen de urgentie om daadwerkelijk actie te ondernemen.
2. Strategie en structuur kunnen verlammend werken
Geen enkele digitale infrastructuur is perfect. Wat als uit een cybersecurityonderzoek of plan komt dat er héél veel verbeterpunten zijn? Een nachtmerrie van elke perfectionist.
Het brein haat onzekerheid. En strategie brengt dat pijnlijk aan het licht. Analysis Paralysis treedt in: te veel opties, te veel risico’s, te veel mogelijke fouten. Het gevolg? Besluiteloosheid. Hoe groter het probleem lijkt, hoe kleiner de kans dat iemand de eerste stap zet.
Maar er speelt nog iets diepers: Loss Aversion. De angst om iets verkeerd te doen is psychologisch krachtiger dan de motivatie om iets goed te doen. Hoe strakker de structuur, hoe strenger het gevoel dat alles in één keer perfect moet. En perfectie? Dat is de vijand van vooruitgang.
Gevolgen van te weinig actie
Te lange planningsfases: In plaats van snel actie te ondernemen, worden plannen eindeloos geoptimaliseerd, wat kan leiden tot besluiteloosheid en vertraging.
Verlies van urgentie: Cyberdreigingen ontwikkelen zich snel, maar als er te lang wordt nagedacht, blijft de organisatie kwetsbaar en kan een aanval plaatsvinden voordat maatregelen worden geïmplementeerd.
Overweldigende complexiteit: Er wordt gestreefd naar een ‘perfecte’ aanpak, waardoor kleine, haalbare stappen niet worden gezet en de implementatie in de praktijk vastloopt.
Hoge kosten: Door de vertraging en inefficiëntie stijgen de kosten, omdat securityteams tijd besteden aan eindeloze analyses zonder tastbare vooruitgang.
De val van te veel actie en te weinig strategie
Soms slaat de balans door naar de andere kant: veel doen en amper nadenken. Er móét iets gebeuren, dus er wordt gehandeld. Snel. Instinctief.
Het voelt daadkrachtig, maar in werkelijkheid zaait het chaos. En schiet deze ongecoördineerde aanpak vaak zijn doel voorbij. In het ergste geval plakken er dure pleisters op plekken waar ze niet eens nodig waren. De echte wonden? Die zijn vergeten. Geen veiligheid.
Waarom dit gebeurt? Ook hier weer een aantal punten op een rijtje:
1. Blind vertrouwen in tools
Nieuwe software wordt halsoverkop geïnstalleerd. Meer technologie lijkt gelijk te staan aan meer beveiliging. Dit is “technological solutionism”: de illusie dat een probleem verdwijnt als je er een tool op loslaat. Maar zonder strategie wordt het systeem juist een onoverzichtelijke wirwar.
2. Cybersecurity voelt als een last
Het wordt gezien als ingewikkeld en tijdrovend. Dit leidt tot “cognitive miserliness”: de neiging om lastige kwesties zo snel mogelijk af te handelen met minimale mentale inspanning. Dus wordt er iets geregeld, liefst zo snel en simpel mogelijk, om ervan af te zijn. Maar haastige keuzes lossen het probleem niet op. Ze verplaatsen het.
3. Paniekreacties op incidenten
Na een aanval schieten teams direct in de actiemodus. Dit is de “fight-or-flight”-reactie: onder stress grijpt het brein naar directe actie, zonder ruimte voor strategie. Maatregelen worden overhaast genomen, vaak zonder inzicht in de gevolgen. De drang om iets te doen overschaduwt de vraag of het ook werkt.
De gevolgen: een vals gevoel van controle
Actie zonder richting voelt productief, maar creëert complexiteit. Systemen worden onoverzichtelijk, medewerkers raken gefrustreerd en echte kwetsbaarheden blijven onopgelost.
Geen Jasper, geen Eva, maar Thomas
Hoe wordt u een Thomas? De oplossing ligt in een pragmatische aanpak: korte lijnen, duidelijke verantwoordelijkheden, flexibele aanpassingen en voortdurende integratie. Geen ellenlange plannen die in een la belanden. Geen overhaaste acties zonder samenhang. Wat nodig is, is directe vertaling van inzicht naar actie.
Samenwerken met een partner die meedenkt én meedoet
Een betrouwbare securitypartner doet meer dan adviseren. Die ziet risico’s én pakt ze meteen aan. Geen losse adviezen, maar concrete stappen. Geen theoretische modellen, maar realistische oplossingen.
Wat maakt zo’n samenwerking onmisbaar?
Inzicht wordt direct actie: Nieuwe dreigingen? Die vertalen we meteen naar concrete maatregelen. Geen lange planningsfases, maar directe beveiliging.
Balans tussen strategie en uitvoering: Plannen stapelen zich niet op. We zorgen voor focus. Strategie én implementatie, tegelijk.
Snelle toegang tot specialistische kennis: Dreigingen veranderen dagelijks. Wij brengen de laatste inzichten direct in de praktijk. Geen vertraging, geen achterstand.
Versnelling van implementatie: Cybercriminelen wachten niet. Wij ook niet. We zorgen dat maatregelen snel en effectief worden doorgevoerd.
Continuïteit en verbetering: Security is geen eenmalig project. We blijven betrokken. Evalueren. Aanscherpen. Altijd een stap voor op dreigingen.
Niet afwachten. Niet overhaasten.
De juiste actie, op het juiste moment. Dat is de sleutel tot échte cybersecurity. Benieuwd hoe een proactieve securitypartner uw organisatie veiliger kan maken? Of heeft u andere vragen over cybersecurity? Neem vrijblijvend contact met ons op.
